#سگ‌ها_در_شهر #تام_و_جری

می‌گویند باید مدیران شهرها و مسئولان مرتبط فکری به حال جمع‌آوری و ساماندهی سگ‌ها کنند. فکری که به ذهن می‌رسد و انجام می‌شود هم جمع‌آوری سگ‌ها و رهاسازی در منطقه‌ای دورتر از شهر است. اما هر چقدر که مسئولان برخی شهرهای استان تلاش می‌کنند تا آن‌ها را از شهر بیرون برانند، باز هم مرغِ سگ‌ها یک پا دارد که باید در همین شهر بمانیم و چاره‌ای نداریم جز این که ما را بپذیرید! موش که در شهرها و جوب‌ها همیشه هست، گربه هم که اصلا از قدیم بود و چندان مخالفتی با حضورش نمی‌شد، به نظر می‌رسد حالا سگ‌ها را هم باید در شهرها بپذیریم. چیزی شبیه به کارتون پرطرفدار «تام و جری» است که موش و گربه و سگ با هم در محیط زندگی انسان‌ها حضور دارند و زندگی می‌کنند.

اما آن یکی تخیل است و انیمیشن و این یکی واقعیت است و نگرانی. شهرداری‌ها می‌گویند ابزار کافی برای جمع‌آوری و نگهداری سگ‌ها ندارند، فعالان محیط زیست می‌گویند باید به حقوق این حیوانات احترام گذاشته شود، شهروندان هم معترض هستند که چرا سگ‌ها آزادانه در شهرها قدم می‌زنند. اما راه حلی پیدا نمی‌شود.

چند مرکز نگهداری سگ به صورت خصوصی در مناطق مختلفی از مازندران از جمله نوشهر، آمل و ساری ایجاد شده است که مردم سگ‌های ولگرد و رها شده را به آن‌ها می‌سپارند تا پس از واکسینه و در صورت نیاز درمان شدن، برای نگهداری به افرادی که مایل به در اختیار داشتن سگ‌ها هستند تحویل داده شوند.

اما یک پرسش پیش می‌آید؛ این که بالاخره راهکار منطقی و درست چیست؟ نمی‌شود که دائم در چرخه‌ای تکراری سگ‌ها را از شهر خارج کرد و دوباره منتظر حضورشان با تعدادی بیشتر در شهر شد! هزینه‌ای که هر بار برای جمع‌آوری و رهاسازی سگ‌ها توسط برخی شهرداری‌های استان پرداخت می‌شود چقدر است؟

با جمع این هزینه‌ها که هر سال و شاید چندبار در هر سال پرداخت می‌شود می‌توان یک مرکز نگهداری و کنترل سگ‌های ولگرد ایجاد کرد؟ راستی چرا حالا که سگ‌ها در شهرهای ما حضور دارند و برای خروج‌شان هم کاری از دست مسئولان برنمی‌آید، فکری به حال مناسب‌سازی سطل‌های زباله و نصب مخازن مناسب زباله در شهر نمی‌شود که این حیوانات نتوانند به زباله‌ها دسترسی داشته باشند و زباله‌ها را در خیابان پخش نکنند؟ این یکی که شدنی است؛ نیست؟!