اپیزود اول: صحبت های ولایتی در مناظره 92 در جواب به سعید جلیلی: دیپلماسی این نیست که انسان برود مقابل کشورهای دیگر خطابه بخواند و در مصاحبه مطبوعاتی مطالب خود را بیان کند. دیپلماسی این نیست که ما در یک طرف بنشینیم و آنها در طرف مقابل بنشینند و ما حرف مشخصی را بزنیم بدون آن که اقدامات دیگری در خارج از آن انجام دهیم.
اپیزود دوم: علی اکبر ولایتی بعد از اینکه به عنوان رییس هیات امنای دانشگاه آزاد انتخاب شد، به یکباره موضع اش درباره آیت الله هاشمی تغییر کرد و هاشمی زدایی را آغاز کرد، برکناری مهره های نزدیک به هاشمی، به همه نشان داد که یک دیپلمات با سابقه هم می تواند، بعد از قرار گرفتن در قدرت، رنگ عوض کند و فراموش کند که در سالیان دراز زیر سایه چه کسی بوده و حتی در سال 84 به خاطر ورود چه کسی، از حضور در انتخابات کنار کشیده بود.
اپیزود سوم: مذاکره تصمیم نظام بود نه فرد و باید انجام می‌شد، اگر مذاکره نبود گزینه بعدی جنگ بود؛ امروز برجام را بدتر از ترکمانچای توصیف کرد و گفت ترکمانچای نسخه فارسی داشت اما برجام نداشت! یک اشکال دیگر برجام نداشتن متن فارسی بود که احساس حقارت به انسان دست می‌داد. حتی عهدنامه‌های گلستان و ترکمانچای هم با آن متن ذلت بار نسخه فارسی داشتند اما درباره برجام این انجام نشد.
اپیزود چهارم: در مهد کودک ها آهنگ هایی می‌گذارند که بچه ها مبتذل بار می آیند ولی ما اگر بتوانیم از آن سنین بچه ها را در مدارس سما تحویل بگیریم بچه مسلمان واقعی بار می آوریم.
تکمله: یک روز به یکی از وزیران برجسته دولت خاتمی گفتم، چرا ولایتی بعد از ورود به مدیریت دانشگاه آزاد به یکباره این همه تغییر کرد. در جواب شنیدم: ولایتی همیشه همین بوده است و صحبت هایش در سال 92 فقط به این ربط داشت که از حضور چهره ای مثل سعید جلیلی در انتخابات به شدت عصبانی بود.
