مازندران بهشت ایران زمین است اگر زباله‌ها بگذارند! / کارخانه زباله‌سوز، پاسوز ندانم‌کاری‌ها

تیتر امروز:بسیاری از مردم مازندران، به ویژه مردم مرکز استان، بارها و بارها از زبان شهرداران و فرمانداران در طول سالهای اخیر شنیده‌اند که کارخانه زباله‌سوز قرار است به زودی در فلان منطقه احداث شود، اما این پا و آن پا کردن‌های مداوم و تعلل‌های مستمر برای پاگرفتن دستکم یک کارخانه زباله‌سوز در استان، دیگر صبر و طاقت را نه فقط از محیط زیست مظلوم و مردم نجیب استان مازندران بلکه حتی از همسایه جنوبی مازندران نیز ربوده است.

متاسفانه مشکل زباله مازندران، امروز به چنان معضل بزرگی تبدیل شده است که ردپای آلوده و سیاه آن حتی بر طبیعت زیبای روستای فولادمحله مهدی‌شهر دامغان نیز نمایان بوده و عرق شرم را بر جبین مازنی‌های میهمان‌نواز از این میهمان ناخوانده کثیف و بدبو که به سمنان می‌رود نشانده است!

و حالا علیرغم همه داد و فریادهای مدیرکل حفاظت محیط زیست سمنان در جهت ساماندهی و رسیدگی این وضعیت خطیر که چراغ‌های قرمز را روشن کرده و زنگ‌های هشدار را به صدا درآورده است، مسئولان مازندرانی در نخستین نشست مدیریت پسماند در سال جدید، بر سر و کله یکدیگر می‌زنند و همچنان بدنبال راهی برای حل مشکل زباله هستند.

...............

شهرداری ساری در حالی همچنان سالانه هزینه‌ ۳۰ میلیاردی دفن پسماند را می‌پردازد که از موعد بهره‌برداری کارخانه زباله‌سوز ساری سالها گذشته و قطعات آن آنقدر خاک فراموشی خورده است که هنوز شروع به کار نکرده، از کار افتاده است!
اکنون، فرزانه سرپرست شهردار ساری، با بیان اینکه نابسامانی‌های پسماند شهرهای مازندران مربوط به امروز و دیروز نیست؛ گفت: پسماند که در گذشته دریا، جنگل، مزارع کشاورزی و باغات ما را تهدید می‌کرد امروز تهدیدش به مردم شهرها و روستاهای مازندران رسیده است.
وی، در جای دیگری از سخنانش می‌افزاید: از سال 1385 تاکنون قریب به 13 سال است که استان را حجم تولید 3 هزار تنی زباله مورد تهدید قرار داده است و سوال اینجا که چرا نیامدیم دو کارخانه پسماند بزنیم؟ و این سوال در حالی از زبان فرزانه پس از سالها تلاش برای به اصطلاح راه اندازی کارخانه زباله‌سوز در ساری شنیده می‌شود که مردم مازندران اکنون مدتهای مدیدی‌ست که به درد بی‌جواب ماندن این سوال از سوی مسئولان امر گرفتار آمده‌اند!
نکته عجیب ماجرا اینجاست که در حالی سرپرست شهرداری ساری این سوال بزرگ را همچنان بی‌پاسخ می‌گذارد که معیل، معاون خدمات شهری شهرداری مرکز استان نیز با اشاره به هزینه کمرشکن سالیانه ۳۰ میلیاردتومانی حمل و دفن زباله در پشتکوه توسط شهرداری، می‌گوید: طی سالیان اخیر به دلیل اینکه دانش لازم را در حوزه پسماند نداشتیم با آزمون و خطای عناصر متعددی روبرو بودیم تا ببینیم کار به کجا می‌رسد و در نهایت شهرداری با عدم موفقیت و حصول نتیجه، زیر سوال می‌رود...

...............

اما اینهمه دست و پا شکاندن برای کارخانه زباله‌سوز در حالی توسط مسئولان انجام می‌گیرد که برخی از کشورهای توسعه یافته جهان با توجه به بعضی از معایب این کارخانه‌ها و آثار بعضا مخربی که بر روی محیط زیست می‌گذارند، از آنها عبور کرده‌اند و عجیب است چیزی که در آنسوی آبها در حال تبدیل شدن به خاطره است برای ما ایرانی‌ها به ویژه مازنی‌ها به آرزویی دست نایافتنی مبدل شده است و شاید تفاوت جهان اول و سوم نیز از همین جاها آغاز می‌شود....!!